BOEK: Worden wat God is. Mensen op het spoor van God brengen, André Zegveld.

Een boek dat zeer de moeite waard is. Want er wordt onbekommerd en met zorg naar God verwezen zonder Hem klein te maken. En de zielzorger wordt onbeschroomd aangeduid als iemand die naar God moet leiden zonder de pastor te klerikaliseren of apart te zetten. De auteur is werkzaam als priester in het pastoraat in het aartsbisdom Utrecht en gevormd in de benedictijnse traditie. Hij verwijst in het boek meer dan eens naar de jezuïetenauteurs Ignatius, Denis Vasse, Paul Beauchamp, Maurice Giuliani en Jon Sobrino. Het boek ontstond uit retraites voor priesters, maar blijkt ook gewaardeerd te worden door mensen die dat niet zijn.

Een boek dat zeer de moeite waard is. Want er wordt onbekommerd en met zorg naar God verwezen zonder Hem klein te maken. En de zielzorger wordt onbeschroomd aangeduid als iemand die naar God moet leiden zonder de pastor te klerikaliseren of apart te zetten. De auteur is werkzaam als priester in het pastoraat in het aartsbisdom Utrecht en gevormd in de benedictijnse traditie. Hij verwijst in het boek meer dan eens naar de jezuïetenauteurs Ignatius, Denis Vasse, Paul Beauchamp, Maurice Giuliani en Jon Sobrino. Het boek ontstond uit retraites voor priesters, maar blijkt ook gewaardeerd te worden door mensen die dat niet zijn.

Keer op keer wijst Zegveld erop dat de pastor mensen naar God moet leiden en mensen mag helpen te komen tot heiligheid, dat wil zeggen leren leven uit liefde, transparant en gericht op het mysterie (blz. 8). Spiritualiteit is bij deze auteur niet iets zweverigs, maar “de volgehouden en methodische toeleg om heel je leven vanuit God te laten plaatsvinden, zodat het is alsof God het zelf is die leeft in alles van jou” (blz. 18). Pastoraat gaat niet over informatieverstrekking of het herstructureren van parochies, maar over “mensen binnenleiden in het geheim dat zij zelf zijn”. De pastor is zelf door God geraakt, omdat hij/zij in Gods ogen in staat van genade is. Die eigen ervaring van God maakt de pastor gevoelig voor zijn aanwezigheid in anderen. Ze maakt het mogelijk dat de pastor mystagoog is, iemand die anderen binnenleidt in Gods mysterie.

Er zijn aparte hoofdstukken over eucharistie, zondevergeving en de kerk. Een lang citaat moge dienen als uitnodiging om het hele boek ter hand te nemen: “Pastoraat is mystagogie. Daarom is de pastor geen hulpverlener. Hij is geen zingevingsconsulent met een eigen kantoortje in een eerstelijns­gezondheids­centrum naast dat van de maatschappelijk werker en de haptonoom. Hij functioneert dus niet bij geestelijke panne en rituele overgangsmomenten als een soort wegenwacht voor mensen die hun geloof normaliter in de stand-by hebben staan, zodat wel het rode of groene lampje brandt maar er verder niets aanstaat, tenzij het goede gevoel dat men via deze wegenwacht de ik-voel-mij-goed-God achter de hand heeft. De pastor is mystagoog, hij is vol van de heilige liefde van God” (blz. 153). Zegveld heeft een boek geschreven over de hoofdtaak van de pastor: mensen bij God brengen. Hij nodigt die pastor uit om bij die taak met niets minder genoegen te nemen dan zelf uit God te leven.

Jan Stuyt S.J.

André Zegveld,   Worden wat God is. Mensen op het spoor van God brengen,

Tielt, Lannoo, 2009, 189 blz.

Bekijk alle cardoner articles

Deel